De geboorte van schoonheid in de polder
Toelichting bij het schilderij “De geboorte van de Lente”
In Botticelli’s Geboorte van Venus zien we hoe schoonheid de wereld binnenkomt: naakt, zuiver, gedragen door wind en water. Venus is daar geen vrouw van vlees en bloed, maar een symbool. Voor liefde, voor goddelijke schoonheid, voor het verheven verlangen dat je optilt boven het alledaagse.
In De geboorte van de Lente echoot André deze thematiek, maar verplaatst hij het toneel van de klassieke zee naar de Flevolandse polder. Ooit water, nu vol leven. Geen schelp, maar een tulp. Geen mythologische Venus, maar een nieuwe lente — fel, onstuimig, vol kleur.
Waar Botticelli fluisterde over zuiverheid, laat André het spatten. Hier komt schoonheid niet stilletjes binnenzweven, maar breekt ze door met spetters geel en rood. En toch: ook hier dat ene moment van verwondering. Een blik, een hand, een aankomende aanraking. De geboorte van iets nieuws, van verlangen, van hoop.
André’s werk is geen letterlijke hervertelling, maar een herinterpretatie. Een ode aan het idee dat schoonheid telkens opnieuw geboren kan worden — uit zee, uit klei, uit kleur, uit verf.
Volg Mij !